salkım saçak gökyüzü devrilirken üstüme;
sularında eriyen bir şehrin
parmağını ısırıyorum.
Karış karış kaybolduğum ey şehir!
Üstüne büyük geliyor gökyüzü
ve memenden akan süt
onca gemilerin geçtiği
soluğumu ıslatıyor geceleri!
Işıklarında yanıyorsun
üstünden inen kalkan kuş taklidi çelikler
saçların ağarıyor,
kuşlarım gibi
kimse bunun farkında değil!
Ben oturmuş bir köşede
yastıklarımı bilerken
karanlık bir liman saplanıyor
göğsündeki yaraya
ağlama dur ağlama
bitmedi daha!
Kırık parmaklarından kan sızıyor
üzerinden geçiyor her gün binlercesi
şakakların unutkan
görmüyorsun acılarını
koşturduğun öpücük yalan
aslolan memelerinden akan kan!
Adı kitaplara tarih olmuş
artık uyan!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder