Il Padrino

Gecenin yirmi beşi
babasıyla gelmiş ve uykum kapı dışarı.
Sus yoksa göğsünde yangın çıkacak
sus yoksa uykum kaçacak.

Kıraç olacak tabi seni vuran mermi de
domdom kurşunu olmalı seni vuran gecenin ikisinde
sus da dinle, ölüm değil ki bu,
aşk da,
aşk da ölümle bir işte.

Bir karanlık ıkınıyor üzerimizde
 bir gözyaşı üşüyor
senin ellerinde gecenin mavi noktaları
pembe sonra gökte ay, yılbaşı

Bir uyusam, kafama sıksan ya da.

Bir Şiirden Kovuldum

Her yerden kovulabilir insan
Evden örneğin
İşten
Yoldan bile kovulabilir
Yürünmesi yasak

Bir şiirden kovulmak kadar
acı verir mi hiç biri?

Şiir saklanmak içindir çünkü
Düzyazıdan
düz-yazıdan
yaz(g)ıdan.

Saklanacağı yerden kovulmuşsa insan
durulmaz acıdan.

Bir şiirden kovuldum!

Yalnızlık

Yalnızlık, acı çeken bir şehir...

Sokağında yürüdüğüm şehrin serçeleri yok

Gölgesi çalınmış bir salkımsöğüt üşüyor
Bir kediye boyun büküyor bekçi köpeği.

Şakağından çalsalar çarpıntılarını haberin yok
Senin saçların esrik, senin gölgen başkasına benziyor
Bir kadının ayaklarına sürüyorlar geceyi.

Aynı şehrin yalnızları ve hiçbirinin kimsesi yok
Sustukça çığlıkları bir acıya büyüyor
Yalnızlık bir çığlıkla öldürüyor her şeyi.

Uykusuz Geceye Şiir

Kırgın baykuşların gülümsemesi
Uykusuz bir gecenin sabahında
sessizce bir dala konuvermiştir.

Bir gerilla sızmıştır gizlice
Gözyaşlarının tuzu,
Gülüşün ölüm güzelliğinde.

Bir duman bürür açık denizi
Bir uskumrunun sessizliğinde
Gemiler karaya vuruvermiştir.

Solgun bir mayıs akşamı yalnız
Dilinde Sanskrikçe şarkılar
ve sen bunun farkında değilsindir.


Sabah oluvermiştir.

Hangi Dili Öğrensem (Şiir)

Uzaktın
Niye yanmayacaktım
Sustum
Sustuğumda gülüyordun
Ağlar mıydın? 

Kör oldum
Seni görmeye
Lal oldum
Seni seviyorum demeye
ve topalken
sana gelmeye
Gelmeyecek miydin?

Nasıl anlatılır bu ağır özlem
Nereye koymalı hangi kelimeyi
Hangi yağmur vurmalı
yüreğimin kuraklığını
Yağmayacak mıydın?

Hangi kelimeyle özler
Bir Eskimo güneşi
Ne mırıldanır
Çölde bir kum tanesi

Dört mevsimi olan bir ülkedeyim
Kelime yok burada
Özlemi anlatmaya!

Gelsen şimdi
Sana dokunmaya
Elim mi var
Ne desem biraz eksik
Ağlasam, kaldı mı gözyaşlarım
Aç mıyım
Çıplak mıyım
Özleminle ört beni!

Seni Özledim Sevgilim (Şiir)

Seni özledim sevgilim
artık hakim olamadığım
gözyaşlarım var
sırılsıklam yastığım. 

Seni özledim sevgilim
avucumda kor ateş
göğsümde yoğun duman
söylemeye korktuğum şarkılarım var.

Seni özledim sevgilim
artık kendime öfkem
kuşlara kıskançlığım
sana özlemim var.

Seni özledim şimdi
başka birşey yok!

27 Ağustos/Balıkesir

Yangın (Şiir)

Yangın
Doğdum Adını okudu kulağıma Bağıra bağıra kalın sesli bir imam Ona mı inansam bu yalnızlığa mı Yanımda kalman emredildi Sen gittin!
Bütün günahlarınım şimdi Büyük günahların Yandığın en büyük yangın, cehennem Kulağımda kalın sesli bir imam Kulağımda adın Ben sende günah. Gittin yaktın kendini benle Ateşinde odun, ateşinde kül Yalnızlığımda cehennem oldum yaktım Yandım Sen gittin!
Hergün bir tepeye çıkıp adını bağırdılar Sen gittin Hergün içimde bir yere adını yazdılar Bilmediğim bir alfabeyle Sen sildin Hergün, hergün adını kazdılar çivilerle Yüreğime bir bıçak gibi gittin Bir bıçak gibi sildin!
Geriye derin yara Doğduğumda söylenen koca bir yalan Koca adam, çirkin bir ses ve adın Gittin Yandım Yaktım seni kendimle!
29/03/2005 Salı, haseki istanbul Saat:23,10   Sinan Albayrakoğlu

Uyuyan Şehir (Şiir)

Uyuyan Şehir
Kuşlarım ağarıyor ağlamaktan salkımsaçak gökyüzü devrilirken üstüme sularında eriyen bir şehrin parmağını ısırıyorum.
Karış karış kaybolduğum ey şehir! Üstüne büyük geliyor gökyüzü ve memenden akan süt onca gemilerin geçtiği soluğumu ıslatıyor geceleri!
Işıklarında yanıyorsun üstünden inen kalkan kuş taklidi çelikler saçların ağarıyor ey şehir kuşlarım gibi kimse bunun farkında değil!
Ben oturmuş bir köşede yastıklarımı bilerken karanlık bir liman saplanıyor göğsündeki yaraya ağlama dur ağlama bitmedi daha!
Kırık parmaklarından kan sızıyor üzerinden geçiyor her gün binlercesi apışaran kanıyor görmüyorsun acılarını koşturduğun öpücük yalan aslolan memelerinden akan kan!
Adı kitaplara tarih olmuş artık uyan!   Sinan Albayrakoğlu

Şimdi Uzaklardasın (Şiir)

Şimdi Uzaklardasın
Şimdi uzaklardasın ve bir gölge kırılıyor göğsümde bir donanma ağır aksak ve soğuk yüzlerce bomba, binlerce mermi, hepsi içimde şimdi uzaklardasın ve bu denizin tuzu yok.
Paslanmış asma kilidi, bu yürek benim fırtınaya sığınıyor içimdeki deli gözlerim kör,kulaklarım sağır,bu gözyaşları benim şimdi uzaklardasın ve yok ellerim.   Sinan Albayrakoğlu

Sır (Şiir)

Sır 

Ekşiyor asfalt ayaklarımın altında bir güvercin eşiyor yürek yaramı cinayeti öğreniyorum titreyen ellerimle bir kedinin cinnetinde kayboluyor masumluğum. ve papatyalarımda saklıyorum tüm bunları. annemin uzak dediği şehirleydeyim şimdi kuraklıktan esrimiş umudun tarlaları bu şehre bir yalnızlık saplanmış kanıyor çeşmeden yaraları ve sende saklıyorum bunları.   Sinan Albayrakoğlu

Ölü Peşmerge (Şiir)

Ölü Peşmerge 

Eli kulağında bir ağıt, içimde devriliyor minare secdeye kapanıyor bu yalnızlıktan, virane cami Korkularımdan minareler dikiyorum, tepesinde hilal gözlerin Binlerce kez yıkılıyor, aynı dünya, hep aynı yere Her seferinde enkaz altında, beyaz kefen içinde yapayalnız bırakılmış ve elleri yok, dili kopmuş Bir müezzin ağıt söyleyen ezan yerine İçimdeki tapınak yağmur içinde, nasıl çöl bu Yalnızlığımı toprakla, yağmurla pişiriyor Kör aşçı, yaşlı karınca, çirkin bir prenses Her seferinde fırından ben çıkıyorum Kor içinde, kızıl, yanmış ve ölü peşmerge.   Sinan Albayrakoğlu

Mutluluk Korkusu

Mutluluk Korkusu Hüzünle oynamak serbestti, çocuklardan uzak tutulurdu mutluluk. Güneş görmeyen, serin bir yerde muhafaza edilir, varlığı unutulurdu. Çok güldüğünde çok ağlayacağı öğretilirdi çocuklara. Cinlerden sonra en çok gülmekten korkardım. Ya başımıza kötü bir şey gelseydi, benim yüzümden! .. Şimdi hüznümün hesabını veremiyorum. Ya ben büyümüyorum, ya da çok uzak bir yerde mutluluk…   Sinan Albayrakoğlu

Mevsim Normalleri (Şiir)

Mevsim Normalleri Çekip gittiğinde başlayan kış göğsüme saplanan buz. İçimde yangın, üşüyen ruhum. Gelsen, bitse bu yakan kış Mevsim normallerine dönse ruhum... Sinan Albayrakoğlu

Karınca Duası (Şiir)

Karınca Duası Karınca duası İskele tedirgin, Boğazına kadar derde batmış bir gemi Üzerine üzerine geliyor, Herkes kaçıyor yalnız Bir martının güneşe sıkışıyor ayakları Saçların gibi kokuyor deniz Kabaran göğsünde yoksul evlerindeki sessizlik Bir kalp binlerce dünyayı taşır da Seni taşıyan kalbim tedirgin Çekip gidiyorsun, Herşey gidiyor Karınca duasına sıkışıyor kalbim.   Sinan Albayrakoğlu

Hacıyatmaz (Şiir)

Hacıyatmaz Aydınlık sokaklardan geçiyorum tüm hacıyatmazları deviriyor bir el. tüm oyunlardan çıkıyorum ebelik bende kaldı düşüm kanadığında kurumuş eğrelti otları sürüyorum kanayan yarama kanatlandığımda sana soluyorum bilmem nerende baktıkça solduruyorum seni Ölmek diyorlar buna İnanmıyoruz ama martı gölgelerine gizliyoruz cesedimizi.   Sinan Albayrakoğlu

Gibi (Şiir)

Gibi 

Kimden ayrı, kimden öte, boğuluyorum gözlerinde, Nem mi, kan mı, yanaklarımdan ellerime, sanki sıcak Sanki oluk oluk gözyaşı, sanki ölüm öncesi kuraklığı yazın, sanki ölümden de öte Topu topu yarım ömür, tam ayrılık, tam acı Şakaklarımda kaç asır, kaç yumruk bu gözyaşı Bu kan avuçlarımda kaç serçenin çığlığı Bu ayrılık bu ömre dar geliyormuş sanki Taş üstüne taş ve ölüm açlığından biriktirdim Derin yara bu yürek ondan. Yaralarımda saklan, derinlerime saplan, ağrılarımda unutma beni, bir devin ayak izlerine bırak, git, ağlama… yıldırımlar kadar ağır, parlak yoğun acı, kaldırımlar kadar yitik, yorgun, ayakaltı, susmak sanki her bıçak, sıcak gözyaşı sanki kan gittiğin akşam bu yıldırım, seni götüren kaldırım doğduğumdan beri çektiğim doğum sancısı senden bana kalan tüm kokular. Odamda napalm sıcağı, kimden ayrı, kimden öte Odamda ağır yalnızlık, ağır gözyaşı, ağır duman Yandığım yerlerde acı özlemek gibi seni yazdığım yerlerde özlemek her anda ölmek gibi   Sinan Albayrakoğlu

Elif (Şiir)

Elif Engin denizlerde dalgalarla boğuşuyorum Lodos gibi, sıcak ve sert, esiyorsun batıyor gemi İçim fırtınadan darmadağınık Filikaları indir, kurtar beni! Yalancı, aysberg hissi miydin, üşüdüğümle kaldım zemherisi kalmadı, üşüyorum yalnızca Aynada esen rüzgardan üşür mü insan!   Sinan Albayrakoğlu

Düşlerin Çocuk (Şiir)

Düşlerin Çocuk 

Düşlerin çocuk, düşlerin En çok canını acıtan senin. Karanlığı sevmenden değil Güneşin ardını merak etmekten Kaybettin gözlerini Ne kadar dayanabileceğim ateşe derken, Ellerin. Düşlerin çocuk düşlerin En çok canını acıtan senin. 21.3.2012-Çanakkale   Sinan Albayrakoğlu

Ben Uyurken (Şiir)

Ben Uyurken 

Ben uyuyunca bütün şehirlerde sen oluyorsun ellerin saçlarımda geziyor. İşte bundan güneşi bir kadehe sığdırıp uzunca uyuyorum. uyuyorum. Düş kırıklığı olmaktan çıkıp kahraman oluyorum. Başımı yastıkta göreceksin sen Ruhumun hızına yetişemezsin

Dipnot : 

Ben Şairsem 

Ben şairsem eğer Bütün yollar uzundur Okyanuslar bir damlacık Ama gözyaşlarında boğulabilirim.

Aşk (Şiir)

Aşk 

Aşk suya değdiği andır Bir kadının yalnızlıktan yapılma yanıkları İstavroz çıkaran bir müslümanın Dönüşüdür yurduna putperest Aşk gölgede eksi Gölge olmayan yerde Bir kuşun kanadından çıkan rüzgarın serinliğidir. Ve kurşuna dökülmelidir aşk Tüm nazarlara inat!   Sinan Albayrakoğlu

Anneme Mektup (Şiir)

Anneme Mektup Bana evlerin en kuytu odalarında konuşulmuş sözlerden söyle unuttuğum şarkılardan yalnız bir mısra savunmasız sözler sonra sonra gözyaşları Avuçlarında büyüttüğün yıldızlardan ver ellerindeki nasırları ver anne özledim seni gel... Uykusuz gecelerimde saçımı okşaması için birkaç okşama bırak yastığımın altına, geç geldiğim akşamlar için biraz bekleme, biraz azar, biraz ağlama bırak kapının eşiğine sen kalsan olmaz mı anne? Pencere aralığından gördüğüm şehir yanıma uzanmış sevdiğim kadın küçükken yanımda ellerin vardı burada sen kokan yalnız martılar. Üzerimde yılların bıraktığı kir, bastığım yerlerde umutlarım var kapı arkasında bir güzel bekler dilimin ucunda bir de adın var durmadan sövüyorum böyle geceye durmadan ellerimde kandan bir serçe yollarında bu şehrin kabuslarım var annesiz yaşanmıyor bu kara şehir anne gel! 1999, Fatih, İstanbul

İstanbul (Şiir)

Acil İstanbul 

Damarlarımda dolaşan İstanbul'sa nereye gitsem ölüyüm. Boğazı görüp gelmiş martıları tanırım kanatlarındaki dudak izlerinden. Nereye akarsa aksın Kızkulesi'ne dokunmuşsa gözlerinden aşk okunur denizin. Damarlarımda dolaşan İstiklal'se üzerimde gezinir yedideliler Bir şehrin ölüsüyüm, başım dik Damarlarıma İstanbul verin, acil.   Sinan Albayrakoğlu

Rüya (Şiir)

Rüya Ojeli tırnaklarıyla ağzında zeytin dalı Bir erkek bir beyaz güvercin Tuza değince ayakları martıya dönüşüyor Suyun öte yanında mutluluktan bir kale Ayakları ıslanmadan bir ömür geçiriyor Kanatlarında deniz gölgesi, ayaklarında tuz Kurbağa uyanıyor rüyasından; Tuz basmışlar kanatlarındaki yaraya yaralanıp yürüyemeyen karga! Sinan Albayrakoğlu

İlkbahar (Şiir)

İlkbahar

Küçük bir çocuğun avuçlarından çaldıkların, ellerinde.
Kendi çocukluğunun.
Geriye matematiğin hesaplayamayacağı acılar.

Sana ölümden bahseden şiirlerden korkardın
ve hiçbir şiir sana yazılmamışken
sen kendini şiir sanırdın.

Geçti zaman
ellerinden derin yaralar akıyor
Elmacık kemiklerinden sızıyor güneş
Yine de aydınlık yüzün.

Senin gözlerin buruşuk bir yaz
ve kalbinin sesinde uyuyor martılar
Yine de her yer aydınlık
Saçlarından akıyor zaman.

Sen bana baktığında her şey.
Gülümsüyor bir duvar
Elmacık kemiklerin kanıyor ışıl ışıl
ilkbahar.


11.01.2015

Delirme Belirtileri ve Uyanış

1. Gün

Çık aklımdan,  çık!
Sabah sabah,
Güneş yiyerek kahvaltı yapmak nedir.


Deli mi ne!


2. Gün

Bugün bayram dedi.
Sıcak soluğuna tutundum
Salıncak gibi
Bir ömür sanki.

Delisin sen dedi.
Delisin...

3. Gün

Ayalarına değmişim
Gözlerimin ucuyla
Canı yanmış.
Oysa karanlıktır bakışlarım


Acıdır: yalnızlıktan.



4. Gün


Çıkmıyor aklımdan!
Güneşin doğuşu
Gökyüzünün kızılı ve mavisi
Soğukmuş ve üşürmüş.
Bir öpücük ısıtırmış ancak.

Günaha sokacak beni
Deli!

5. Gün

Çık aklımdan çık,
Ben oruçluyum bugün
Normal insan gibi yemeli, içmeliyim!

Rüzgara tuz ekmek bozar orucu.
Deli mi ne!


6. Gün

Çık aklımdan diyorum

Yemekten sonra biraz,
Tatlı yanlarından içelim diyor zamanın.

Dudakları yanacak haberi yok.



7. Gün : Uyanış

Bütün platonik aşklar,
güzel şarkılar yüzünden!


Çanakkale, İlkbahar

NANA

Skanden mendra, iri xoloşen mendra vore nana!

Dido ora iqven, tsaşa tomalepe muşi, ar ophutheşen mendra vore. Khata qini ixis na bgorup e ophuteşa.

Atzi xolo qini gemadven, ğalis çxomis na govotxozuthit ndğalepe gomaşinaşi. Ğali, mevaşkvi khala doskidu-yi var miçkin?

E ğali, berobaşi ndğalepe steri xomun iya, izmocepes madziren. Çhitha çhitha, berobaşi ndğalepe ti mixomun. Akonaşi tzkhari varen.

İri xolo xomun, mcveşen doskaderi. İri xolo do, ar mutxa var xomun : Okhomadu.

Ğalişi tzkari gyukhordas eşo irden, irden do irden, ophuthe çkimişi rakhanepes, tsaşa tomalepeşen çkar ginzhe, khapulaten rakhanis işamiğuthu ntxirişen çkar monkha, irden do irden, soti var inthren!

Kiana irki na zhira sva var ren letha skani, korba odzğa sva ren zophonan. Dido uçkinan! 

Letha çkimi, nana çkimişi letha ren. Nana çkimişi şuri, şura na gulun letha ren çkimi. Korba ozğu mutu var ren.

Skidalaşa ilaviğorert aşo do. gomoçkhondunan iri xolo.

Nanaşen mendra çkarti soti var voret!

Ar dergis dololaps ar mşkeri do ekonaşi irden, irden, dergis var inthren. İrki orapes eşo matzonenan. Dergik mizdipan şkalepes, dergi okhophthaxat, çkva lethapes, çkva tzkharepeten virdat minonan.

Vimendranat eşo virdert ya matzonenan. Yalis eşo çkva didi matzonenan ti çkini.

Guri okhomaduten yipşethaşa, virdet matzonenan.

Ukhule ukhule, tomapes mtviri memaxolan eşo mevagnert, letha do dergiten pskidurt iya. Sotxaşa vidit e letha do e dergis na yepzdit entepe mophalunan, çkva ti mutu var.

Virdert matzonan eşo, gurepe çkinis uzdips ar mutxanik, okhomaduk!

Virdat eşo çkar yemapşenan mickhinan phodiyape. Okhovobğapt do okhovobğapt. İri xolo çkar dido maqvenan, irkineri ndğaşen. Dulyape vikipt na gençareli, mutxa dulya miğunan ekolan mutxanepeten yemapşenan matzonenan phodiya

.

Virdat eşo ckhar dido mutxanepe vigurapt, çkar dido mickhinan irkineri ndğaşen. İri xolo komiçkinan virdat eşo. Vigurapt, govulurt, bziropt, vikhitxupt, phqoropt.

Ar mutxa gomoçkondunan. Ar var jur mutxa. Vibadert do bğururt!

Çkinkhala çkinişen gale mutxanepe ti ğurun; nena, xoma, iris na vumpulupt do xvala çkhin na miçkinan mutxanepe. Virdart eşo gomdunurt, xvala dopskidurt. Berobaşen vimendranat ekhos xvala khocepe dopskidurt.

Toli okhvaşe domoskidunan, phodiyape yepşeri vorthat tina. Nanaşi phodiyas gilapxedit dğalepeşa toli domiskidunan. 

Xvala na çkin virderthit, xvala xvala matzonethesşi ti çkini, xvala var pqoperet atzi mevagnert. Dergik var mizdiptherenan şkapes, çkin doloxeşen gepçaptheret do nana çikişi gurişi çvinis ti unusiminu, vimthertheret berobaşen.

Okhomadu yepşeri phodiyapeten, iri xoloşen mendra vorthatşi, guri çkinis, okhomadupeşen okhogzeri daçxiri nadvaşi gomaşinenan, mevagnert. 

Yano ren ti do; nana ren gurişi siçxvapeşi mçhvima, ixi.

Çkva ti mutu var!

Uyuyan Şehir

Kuşlarım ağarıyor ağlamaktan,
salkım saçak gökyüzü devrilirken üstüme;
sularında eriyen bir şehrin
parmağını ısırıyorum.

Karış karış kaybolduğum ey şehir!
Üstüne büyük geliyor gökyüzü
ve memenden akan süt
onca gemilerin geçtiği
soluğumu ıslatıyor geceleri!

Işıklarında yanıyorsun
üstünden inen kalkan kuş taklidi çelikler
saçların ağarıyor,
kuşlarım gibi
kimse bunun farkında değil!

Ben oturmuş bir köşede
yastıklarımı bilerken
karanlık bir liman saplanıyor
göğsündeki yaraya
ağlama dur ağlama
bitmedi daha!

Kırık parmaklarından kan sızıyor
üzerinden geçiyor her gün binlercesi
şakakların unutkan
görmüyorsun acılarını
koşturduğun öpücük yalan
aslolan memelerinden akan kan!

Adı kitaplara tarih olmuş

artık uyan!

Özlemi Anlatmak

Uzaktın; niye yanmayacaktım
Sustum; sustuğumda gülüyordun
Ağlar mıydın? 

Kör oldum seni görmeye
Lâl oldum seni seviyorum demeye
ve topalken sana gelmeye
Gelmeyecek miydin?

Nasıl anlatılır bu özlem
Nereye koymalı hangi kelimeyi
Hangi yağmur vurmalı
yüreğimin kuraklığını;
yağmayacak mıydın?

Hangi kelimeyle özler bir Eskimo güneşi
Ne mırıldanır bir damla yağmur için çölde kum tanesi
Dört mevsimi olan bir ülkedeyim
Kelime yok burada özlemi anlatmaya!

Gelsen şimdi; sana dokunmaya elim mi var?
Ne desem biraz eksik...
Ağlasam, kaldı mı gözyaşlarım
Aç mıyım, çıplak mıyım?

Özleminle ört beni!

Sahibim Hayat: Bir Ağustos Böceği Şarkısı

Bir sokak kedisiyle birlikte, onun yatağında uyuyup uyanmış, kendini suçlu hisseden kirli bir ihtiyardır hayat.

Ağaran kirli saçlarında, sahip olduğu insanın sırlarını taşır ve başka bir insanın sırlarına doğru yol alarak sessizce ellerimden uzaklaşır.

Benim sahibim hayat, bir sokak kedisine sığınmış, yalnız ve çaresiz, uzak bir sokak lambasının ışığıyla ısınmaya çalışırken, ben tüm dünyanın merkezinde sanıyorum kendimi. Bir deprem gibiyim diyorum; şiddetimle şehirleri yıkabilirim.

Bir sokak kedisi beni dikkatle izleyip gülüyor, dişlerinde yastık izi..

Ben uzayıp giden aynamda, boyumdan büyük şiirler döşenirken, sahibim hayat; bir sokak kedisinin sıcaklığına muhtaç.

Sahip olduğum hayat, ellerimde. Her sabah uyandığım dünyamda kum saatim, güneşimin gölgesi.. Her sabah aynı güne uyanıp bir ömür bitirebilen bir canlı türüyüm. Yıllarca bir karıncanın ağustos böceğinden daha çalışkan olmasını örnek bir davranış kabul eden bir neslin çocuğuyum. Hiç kimse söylemedi bana, kimi türleri için 17 yıl toprak altında kalıp yeryüzüne çıktıktan sonra sadece üç hafta ömürleri olduğunu. Yani yıllarca toprak altında bekledikten sonra, türünün devamı için yaşayabileceği sadece üç hafta. Bence en güzel şarkıları söylemeyi hak ediyor kendileri. 

Karıncaya gelince, benim karıncanın çalışmasını aşağılamak gibi bir kaygım ve çabam yok. Sadece ağustos böceği gibi, evrenin değişik yerlerinde değişik zaman ölçümlerine, boyutlarına göre, evrenin ömrüne kıyasla üç hafta bile sayılmayacak bir süredir yeryüzünde yaşayan insanın, bunun milyarda, katrilyonda biri kadar bir zamanda yeryüzüne gelen benim, yaşamaktan ne anladığım, yaşamaktan ne kadar çok korktuğum.

Sahibim hayat mı, ben mi hayatın sahibiyim? Kendimi ağustos böceği sanırken, karınca gibi çalışıp ölüp gitmeyi öğrenmişim. Kendi türümüze, aslında kâinatın ve zamanın sahibi olduğumuzu öğretip birer karıncaya benzetiyoruz. 

Bir çığlık bu, dinleyin beni, ağustos böceğiyim ben. Karınca olmamı gerektirecek kadar kalmayacağım zamanda.

Sahibimiz hayat, bir kedinin koynunda pireleniyor, üşüyor geceleri. 

Çaresiz geçiyoruz zamandan. Söylemeye utandığımız şarkılar susuyor..