Ölü Peşmerge (Şiir)

Ölü Peşmerge 

Eli kulağında bir ağıt, içimde devriliyor minare secdeye kapanıyor bu yalnızlıktan, virane cami Korkularımdan minareler dikiyorum, tepesinde hilal gözlerin Binlerce kez yıkılıyor, aynı dünya, hep aynı yere Her seferinde enkaz altında, beyaz kefen içinde yapayalnız bırakılmış ve elleri yok, dili kopmuş Bir müezzin ağıt söyleyen ezan yerine İçimdeki tapınak yağmur içinde, nasıl çöl bu Yalnızlığımı toprakla, yağmurla pişiriyor Kör aşçı, yaşlı karınca, çirkin bir prenses Her seferinde fırından ben çıkıyorum Kor içinde, kızıl, yanmış ve ölü peşmerge.   Sinan Albayrakoğlu